του Μυλωνά Παναγιώτη
Ας δούμε με απλά λόγια τον σπουδαίο ρόλο της ινσουλίνης για την λειτουργία του οργανισμού και την επίδρασή της στον διαβήτη τύπου 2. Τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα πρέπει να διατηρούνται σε μια κλίμακα μεταξύ 80-110 mg/dl. Όταν τρώμε τα επίπεδα αυτά αυξάνονται. Τότε το πάγκρεας εκκρίνει την ορμόνη ινσουλίνη, της οποίας η αποστολή μεταξύ των άλλων είναι : i) να απομακρύνει την περίσσεια σακχάρου (γλυκόζης) από το αίμα, επαναφέροντας τα επίπεδα μεταξύ 80-110 mg/dl. Μέρος αυτής της γλυκόζης μεταφέρεται στα κύτταρα, όπου με την βοήθεια της ινσουλίνης και της ορμόνης κορτιζόλης (λεπτομέρειες στο βιβλίο μου ΄΄Σύνδρομο Κόπωσης Επινεφριδίων (Σύνδρομο Έλλειψης Ενέργειας) – Μύθοι & Πραγματικότητα΄΄), εισέρχονται εντός αυτών προς παραγωγή ενέργειας. ii) να αποθηκεύσει σάκχαρο με μορφή γλυκογόνου , για ανάγκες παροχής άμεσης ενέργειας, στο συκώτι και στους μύες και iii) να αποθηκεύσει τις μεγαλύτερες ποσότητες σακχάρου με την μορφή λίπους.
Αυτός ο θαυμάσιος μηχανισμός του σώματος παίρνει μπροστά κάθε φορά που τρώμε, ώστε να διατηρηθούν σταθερά τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Άρα η ινσουλίνη με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, μεταφέρει και αποθηκεύει την περίσσεια σακχάρου (γλυκόζης) στα κύτταρα για παραγωγή ενέργειας, σε μορφή λίπους και γλυκογόνου. Η μείωση των επιπέδων του σακχάρου στο αίμα, αποτελεί παράπλευρο γεγονός της όλης αυτής δραστηριότητας της ινσουλίνης.
Ας ρίξουμε τώρα μια ματιά στην λειτουργία μιας άλλης πολύτιμης ορμόνης της λεπτίνης (leptin), η οποία παίζει με την σειρά της σπουδαίο ρόλο στην πάθηση του διαβήτη τύπου 2. Η λεπτίνη είναι μια ορμόνη η οποία παράγεται στα λιποκύτταρα του οργανισμού. Ο κύριος σκοπός της είναι να ρυθμίζει την όρεξη και τοβάρος του σώματος. Η λεπτίνη λέει στον εγκέφαλο πότε πρέπει να φάμε, πόσο πρέπει να φάμε και πότε πρέπει να σταματήσουμε το φαγητό. Λέγεται και ορμόνη κορεσμού. Η λεπτίνη επίσης είναι υπεύθυνη για την ακρίβεια έκκρισης της ινσουλίνης. Η διατήρηση των βέλτιστων επιπέδων κυκλοφορίας της ορμόνης λεπτίνης στον οργανισμό, αποτελεί σημαντικότατο παράγοντα στην πρόληψη-έλεγχο του διαβήτη τύπου 2. Ο μόνος γνωστός τρόπος διατήρησης των βέλτιστων επιπέδων των ορμονών λεπτίνης και ινσουλίνης στον οργανισμό, για την αποφυγή-πρόληψη της εμφάνισης των φαινομένων αντίσταση στην λεπτίνη και αντίσταση στην ινσουλίνη, είναι εφαρμόζοντας την κατάλληλη διατροφή, σε συνδυασμό με άσκηση (περπάτημα).
Η κυκλοφορία περίσσειας ινσουλίνης στον οργανισμό, προκαλεί βλάβες στις μεμβράνες των κυττάρων, έχουμε κακή λειτουργία των νευροδιαβιβαστών και την σταδιακή εμφάνιση προβλημάτων λειτουργίας του εγκεφάλου, όπως είναι η κατάθλιψη, η άνοια, η νόσος Αλσχάϊμερ, η νόσος του Πάρκινσον. Η διατήρηση υψηλών επιπέδων σακχάρου (γλυκόζης) στο αίμα, προκαλεί την διαβητική αρτηριοσκλήρωση, με αποτέλεσμα να υπάρχουν διαταραχές αιμάτωσης σε πολλά όργανα του σώματος. Έτσι έχουμε αυξημένες πιθανότητες εμφάνισης εμφράγματος, εγκεφαλικού, γάγγραινας, νεφρικής ανεπάρκειας, τύφλωσης. Επειδή τα μόρια της γλυκόζης και τα μόρια της βιταμίνης C μοιάζουν υπερβολικά μεταξύ τους, τα μόρια της γλυκόζης τα οποία βρίσκονται σε υψηλά επίπεδα στο αίμα, εκτοπίζουν τα μόρια της βιταμίνης C, με αποτέλεσμα την συσσώρευση στα αρτηριακά τοιχώματα μεγάλης ποσότητας σακχάρων, με ταυτόχρονη έλλειψη βιταμίνης C. Aποτέλεσμα τα αρτηριακά τοιχώματα να φθείρονται, να εμφανίζονται στενώσεις, να γίνονται εύθραυστα και να προκαλούν προβλήματα αιμάτωσης σε ολόκληρο στον οργανισμό.
Τέλος σοβαρά προβλήματα διαταραχής στα επίπεδα της γλυκόζης και της ινσουλίνης στον οργανισμό, δημιουργώντας αντίσταση στην ινσουλίνη και προδιαβητικές καταστάσεις, παίζει η πολύ σπουδαία αντι-stress ορμόνη κορτιζόλη η οποία εκκρίνεται από τα επινεφρίδια, όταν βρίσκεται εκτός ισορροπίας (σύνδρομο κόπωσης των επινεφριδίων). Περισσότερες πληροφορίες για την σπουδαιότητα της ανωτέρω ορμόνης κορτιζόλης, στο βιβλίο μου ΄΄Σύνδρομο Κόπωσης Επινεφριδίων (Σύνδρομο Έλλειψης Ενέργειας) – Μύθοι & Πραγματικότητα΄΄.
References
(1) www.drberg.com
(3) www.drrosedale.com
(4) www.yourhealthinyourhands.gr
(5) www.dr–rath–foundation.org
*Όλες οι πληροφορίες και οι έρευνες που αναφέρονται στο άρθρο, δίνονται για ενημερωτικό σκοπό και μόνο και όχι για διάγνωση, αγωγή ή θεραπεία για οποιαδήποτε πάθηση. Το κάθε ένα άτομο, είναι και ο τελευταίος υπεύθυνος για τις οποιεσδήποτε αποφάσεις που αφορούν την υγεία του.
**Απαγορεύεται η αντιγραφή μερική ή ολική του άρθρου, χωρίς την άδεια του συγγραφέα-ερευνητή .
Πρόσφατα σχόλια